Het was niet de Amerikaanse Apollo, maar de Spoetnik van de Sovjet-Unie die in oktober 1957 de aandacht van de wereldbevolking had. Dat de Sovjet-Unie het voor elkaar had gekregen om de eerste satelliet te lanceren, was voor veel toeschouwers uit het westen een grote verrassing.
Het idee dat het de Sovjet-Unie gelukt was om zo’n grote technologische overwinning te behalen op de Verenigde Staten, was inderdaad een aantasting van het nationaal zelfvertrouwen van de Amerikanen. Meer nog dan verwondering leefde er ook angst bij de inwoners van het westelijke deel van de globe. Welke gevolgen zou deze ruimtewedloop hebben op de dreigende patstelling die de koude oorlog betekende voor grote delen van de wereld?
Kon een wetenschapsprogramma, dat zijn oorsprong had op de tekentafels van het derde rijk, voor vreedzame doelen ingezet worden? Het waren immers de voor de V2 verantwoordelijke Duitse raketgeleerden die door de grootmachten ingezet werden als ontwerpers van deze nieuwe ruimtevaartuigen. In de jaren ’50 was er nog geen enkele zekerheid dat de koude oorlog, koud zou blijven. De space race werd dan ook een verwoede strijd, niet alleen om wetenschappelijke kennis, maar ook om status als supermacht en militaire superioriteit ten opzicht van de ander.
Toch zou ook de tweede slag voor de Sovjets zijn. Na de succesvolle lancering van de hond Laika, was Yuri Gagarin, in 1961 de eerste mens in de ruimte. Als reactie hierop deed president John F. Kennedy aan zijn landgenoten de volgende belofte:
‘I believe that this nation should commit itself to achieving the goal, before this decade is out, of landing a man on the Moon and returning him safely to Earth’
Om dit doel als eerste natie te behalen besloten de Verenigde Staten het budget van de NASA meer dan te verdubbelen.Het doel werd bereikt in 1969, toen Neil Armstrong en Buzz Aldrin met de Apollo 11 missie op de maan landen.
In 1971 begonnen de Russen met hun Salyut stations. In 1973 zou Amerika volgen met zijn Skylab. Het is de Sovjet-Unie die in 1986 een permanent bewoond ruimtestation in gebruik neemt: De Mir. Het zou de Amerikanen uiteindelijk nooit lukken om het succes van dit grote ruimtestation te evenaren.
Met het einde van de Koude Oorlog in 1991 eindigt ook de het agressieve karakter van de ruimtewedloop, waardoor er voor de grootmachten minder eer te behalen valt in het heelal. Dit is ook in wetenschappelijk opzicht waar. Het is internationaal een tijd van bezuinigingen, en daarin was in de Verenigde Staten geen ruimte meer voor een groot ruimtebudget. De volgende keer dat er een Amerikaan naar het ISS wil, zullen zij mee moeten liften bij de Russen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb